Σε τρεις νουβέλες και επτά διηγήματα, που περιλαμβάνονται στην έκδοση αυτή, το ενδιαφέρον και η προσοχή του Άντριτς είναι στραμμένα στη μοίρα της γυναίκας στο πλαίσιο των ασφυκτικών συνθηκών ζωής στη Βοσνία, την περίοδο της Οθωμανικής Κατοχής. Η έσχατη ταπείνωση της Μάρα και η σχεδόν αυτοκτονική στάση ζωής της Άνικα, στις αντίστοιχες νουβέλες, όπως και η μοίρα όλων των γυναικών στα διηγήματα που ακολουθούν, δίνονται από τον νομπελίστα συγγραφέα με ρεαλισμό και τρυφερότητα, και με γλώσσα που μονάχα η μεγάλη λογοτεχνία μπορεί να υιοθετήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής του Νόμπελ στον Άντριτς (1961) η Ακαδημία τον προσφώνησε λέγοντας ότι «. . . η βράβευσή σας θέλει να τονίσει τη δύναμη με την οποία περιγράψατε πεπρωμένα ανθρώπων από την ιστορία της χώρας σας. . .»

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]