Το τραγούδι του Μίκη «Διότι δεν συνεμορφόθην προς τας υποδείξεις» γράφτηκε κατά τη διάρκεια της χουντικής δικτατορίας και έγινε τόσο δημοφιλές, γιατί άγγιξε βαθύτατα τα εκατομμύρια των Ελλήνων που καταδιώκονταν από το 1945 μέχρι το 1974, επειδή πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση του 1941-44, κι επειδή ονειρεύτηκαν μια Ελλάδα ελεύθερη, ανεξάρτητη, δημοκρατική, προοδευτική και ένα καλύτερο και δίκαιο κόσμο. Και πριν όμως από την Εθνική Αντίσταση και μετά από αυτήν, αντιμετώπισα φοβερά προβλήματα με όλων των ειδών τις εξουσίες που μου ζητούσαν πλήρη υποταγή. Δεν υπέκυπτα όμως γιατί δεν ήμουν μόνος, ήμουν στα μικρά μου χρόνια μαζί με τους πρωτοπόρους Δημοκράτες, αργότερα με τους σοσιαλιστές, και από το 1941 και μετά με την ένδοξη Εαμική Αριστερά. Κι όσα περιγράφω στο βιβλίο αυτό δεν είναι ατομικά περιστατικά. Όσα έχω υποστεί για την ιδεολογία μου, για την ανεξαρτησία της γνώμης μου, για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τα έχουν υποστεί, και σε εντονότερο μάλιστα βαθμό, χιλιάδες συναγωνιστές μου. Η εξιστόρησή τους σ’ αυτό το βιβλίο δεν είναι μια ανάγκη ατομική, αλλά μια συμβολή για μια καλύτερη πορεία μας στο μέλλον, με μεγαλύτερη επιμονή στη συμμόρφωσή μας προς «τας υποδείξεις», όχι μόνο των εντός της χώρας εξουσιών, αλλά και των «πλανηταρχών» που επιδιώκουν να υποτάξουν με το φοβερό τους οπλοστάσιο όλους τους Λαούς και μάλιστα γι’ απεριόριστο χρονικό διάστημα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]