Ο Πιραντέλλο σήμερα είναι ένας κλασσικός του νεώτερου κόσμου, με παγκόσμια ακτινοβολία και αξία διαχρονική. Με πλούσιο και πολυσύνθετο έργο, δεν είναι και ούτε ήθελε να θεωρείται μόνον θεατρικός συγγραφέας. Τον ενοχλούσε το γεγονός -και δεν έκρυβε γι` αυτό την πικρία του- ότι δεν είχαν βρεθεί εκδότες και μεταφραστές πρόθυμοι να αναδείξουν, στον βαθμό που άξιζε και θα το ήθελε εκείνος, την αφηγηματική του τέχνη. Η τεράστια, εξ άλλου, επιτυχία που σημείωνε το πιραντελλικό θέατρο σ` ολόκληρο τον κόσμο είχε ως συνέπεια κοινό και κριτική να αδικήσουν τον διηγηματογράφο Luigi Pirandello.
Ο ίδιος -όσο κι αν φαίνεται αυτό περίεργο- δεν είχε σε εκτίμηση το θέατρο. Προτιμούσε τον πεζογράφο Πιραντέλλο από τον θεατρικό συγγραφέα. Είχε γράψει ένα πλήθος διηγήματα (`Novelle per un anno` - Διηγήματα για ένα χρόνο) και είχε κλείσει εκεί μέσα - αυτό πίστευε ο ίδιος- το καλύτερο κομμάτι του εαυτού του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]