Διεθνής κοινωνία υφίσταται όταν έχουν επικρατήσει ορισμένες κοινές αξίες και ορισμένοι κανόνες συμπεριφοράς στις σχέσεις μεταξύ των κρατών σε μία περιοχή ή παγκοσμίως, όταν δεν επικρατεί η συνεχής αντιπαλότητα («ο πόλεμος όλων εναντίων όλων») και όταν, παρά τις διαφορές και τις περιοδικές συγκρούσεις, υπάρχει ένα πλέγμα συνεργασίας, επικοινωνίας και επαφών μεταξύ των κρατών και των λαών τους. Διεθνής κοινωνία έχει υπάρξει σε περιφερειακό επίπεδο (π.χ. ο αρχαίος ελληνικός ή ινδικός κόσμος), σε επίπεδο μίας ηπείρου, όπως η Ευρώπη, από τη Συνθήκη της Βεστφαλίας (1648) και έπειτα, και σε παγκόσμιο επίπεδο στη σύγχρονη εποχή. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
