`ΥΠΕΡΚΑΛΥΨΙΣ: είναι σάτιρα εναντίον των λογίων της Ιταλίας οι οποίοι, με το να καπηλεύονται τη μάθηση και την αλήθεια, αφανίζουν τη φιλολογία αυτού του έθνους και υποθάλπουν τη φιλοδοξία και τα σφάλματα του Ναπολέοντα. Σ` αυτήν σκιαγραφούνται τα ήθη των τέτοιων λογίων και τα αισχρά πάθη και ο προσωπικός χαρακτήρας μερικών, με την πρόθεση να γίνει κατανοητό ότι οι συμφορές της ταραγμένης πολιτικής κατάστασης στην Ευρώπη και της δουλείας της Ιταλίας γεννήθηκαν από τα ψεύδη των ανθρώπων των γραμμάτων, που διαδίδονται για πρόσκαιρη ωφέλεια των Κυβερνητών.`
Ο Ούγος Φόσκολος (Ζάκυνθος 1778 - Λονδίνο 1827), φορώντας το λογοτεχνικό προσωπείο του Δίδυμου κληρικού, την ώρα της πτώσης του Ναπολέοντα, την πιο κρίσιμη στιγμή του ιταλικού εθνικού ζητήματος, υψώνει λόγο καταγγελτικό ενάντια στους ανθρώπους του πνεύματος που εμπορεύονται τη γνώση, που θυμιατίζουν τον νικητή, που υποτάσσονται στην εξουσία. Το αίτημα της πνευματικής ελευθερίας που αναδύεται μέσα από τον λόγο του Φόσκολου-Δίδυμου κληρικού κάνει την Υπερκάλυψη ένα από τα πιο εμβληματικά κείμενα της ευρωπαϊκής φιλολογίας κατά τη διαδικασία μετάβασης από τον τύπο του παραδοσιακού λογίου σε εκείνον του διανοουμένου.
Η ερμητική Υπερκάλυψις, κείμενο αλληγορικό, γραμμένο σε ύφος βιβλικό, ταξιδεύει μέσα στο μεγάλο ποτάμι της `οραματικής` λογοτεχνίας. Για τον Έλληνα αναγνώστη μπορεί επιπλέον να αποτελέσει ένα κλειδί για μια νέα, εμπλουτισμένη ανάγνωση της Γυναίκας της Ζάκυθος, καθώς τον φέρνει σε επαφή με έναν λογοτεχνικό τόπο στον οποίον ανήκει η Υπερκάλυψη και από τον οποίον αναμφίβολα κατάγεται το επίσης ερμητικό σολωμικό κείμενο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]