Σκοπός του βιβλίου αυτού είναι η μελέτη ποικίλων εκπαιδευτικών, διδακτικών και ψυχολογικών προσεγγίσεων, όσον αφορά στην εκπαίδευση των αλλόφωνων μαθητών στην Ελλάδα, την Αγγλία και την Αυστραλία. Σ’ ένα πρώτο επίπεδο εξετάζονται τα πρότυπα που υιοθετήθηκαν για την εκπαίδευση των μεταναστών και διερευνάται εάν η εφαρμογή τους εξασφάλισε ίσες ευκαιρίες μάθησης στα παιδιά των μεταναστών σε σχέση με τους γηγενείς μαθητές. Σε ένα δεύτερο επίπεδο αναλύονται οι πολιτικές και τα προγράμματα, που οι παραπάνω χώρες έχουν εφαρμόσει για τη γλωσσική εκπαίδευση των αλλοδαπών μαθητών, με έμφαση στη διδασκαλία τόσο της επίσημης γλώσσας της χώρας υποδοχής, όσο και της μητρικής γλώσσας των αλλοδαπών μαθητών. Από την ανάλυση των στοιχείων που παρατίθενται φαίνεται ότι στις εξεταζόμενες χώρες, η ιδεολογική φύση των εκπαιδευτικών πολιτικών για τους αλλόφωνους μαθητές επηρεάζει σημαντικά τη στάση απέναντι στις άλλες γλώσσες. Το είδος της διγλωσσίας που εφαρμόζεται στην κρατική εκπαίδευση υποδηλώνει τον αφομοιωτικό ή πλουραλιστικό προσανατολισμό των κυβερνητικών πολιτικών. Οι αφομοιωτικές μεταναστευτικές και εκπαιδευτικές πολιτικές έχουν την τάση να υιοθετούν τα πρότυπα της Μεταβατικής Διγλωσσίας ή της Διγλωσσίας του Μονογλωσσικού Αλφαβητισμού, ενώ οι πλουραλιστικές είναι πιθανότερο να ενθαρρύνουν το Μερικό Διγλωσσικό Αλφαβητισμό. Οι αλλόφωνοι μαθητές φαίνεται ότι έχουν μία και μόνο επιλογή, εάν πραγματικά θέλουν να έχουν περισσότερες ευκαιρίες επιτυχίας στην επόμενη βαθμίδα της εκπαίδευσης: να αποδεχτούν το ήθος του σχολείου και να συμμορφωθούν με τις αξίες και τους κανόνες που επιβάλλει η κυρίαρχη κοινωνική ομάδα, για να μπορέσουν να αξιοποιήσουν τις όποιες υπηρεσίες και διευκολύνσεις τους παρέχονται. Υπάρχουν αρκετά στοιχεία που καταδεικνύουν ότι η ισότητα των ευκαιριών στην εκπαίδευση δεν αποτελεί ακόμη πραγματικότητα για τους αλλόφωνους μαθητές των πολυπολιτσμικών τάξεων. Η υιοθέτηση πλουραλιστικών θεσμικών μέτρων φαίνεται, τελικά, ότι αποτελεί μία πιο επιτηδευμένη προσέγγιση για την επίτευξη της αφομοίωσης. Με τον έλεγχο των γλωσσικών πολιτικών, οι κυβερνήσεις επιχειρούν ενδεχομένως, να καθορίσουν ή και να περιορίσουν σημαντικά τη συμμετοχή των μεταναστών στις βασικές πτυχές της κοινωνικής και οικονομικής ζωής των χωρών υποδοχής. Η Διαπολιτισμική Παιδαγωγική προϋποθέτει την ανάπτυξη τολμηρών εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων και παιδαγωγικών προσεγγίσεων, προκειμένου να εφαρμοστούν οι βασικές της αρχές στα προγράμματα σπουδών των σύγχρονων πολυπολιτισμικών σχολείων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]