Ο κόσμος υπάρχει για τον κάθε άνθρωπο στα μέτρα της αντίληψής του.
Θυμάμαι τις μαγικές εικόνες που μας έδιναν τα παιδικά περιοδικά στις πνευματικές ασκήσεις. Μας έλεγαν: `Θα βρείτε έναν καβαλάρη ή ένα πουλί ή μιαν αγελάδα`, κι εμείς πασχίζαμε ν` ανακαλύψουμε το γνωστό μας σχήμα μέσα στις περίπλοκες γραμμές που παρουσίαζαν συγχρόνως κι άλλα γνωστά μας σχήματα. Με σχηματικές γραμμές και με άπειρες προεκτάσεις που φτάνουν ως τα σύνορά του, μας δίνεται κι ο κόσμος που ζούμε σαν μια μαγική εικόνα, με βασική διαφορά πως δεν μας ονομάζεται αυτό που πρέπει να βρούμε. Ο καθένας μας ψάχνει κι ανακαλύπτει ό,τι μπορεί· το ονομάζει όπως έμαθε ή όπως θέλει· του δίνει μιαν αξία που αποθησαυρίζει σαν γνώση ζωής· παρέρχεται εκεί που οι άλλοι μπορούν να σταθούν και ν` ανακαλύψουν άλλες αξίες· συναρμολογεί τους θησαυρούς του και μας δίνει το μέτρο της προσωπικότητάς του ανάλογα με τη συγκομιδή που έκανε.
Μ` αυτόν τον τρόπο θεμελιώνεται η ανισότητα ποιότητας ανάμεσα στους ανθρώπους και η ακατανοησία. [...]