Τη βοήθησε να βγάλει το παλτό του. Της το είχε δώσει για να μην κρυώνει. Και της ζήτησε να του μιλήσει, να του πει την ιστορία της. Και αυτή του μίλησε. Για ώρες ολόκληρες του μιλούσε. Και έκλαψαν και πάλι, ξανά. Και της μίλησε κι αυτός με δάκρυα στα μάτια και της είπε πως έβγαινε κάθε απόγευμα με τον οδηγό της λιμουζίνας και την έψαχνε για ώρες ολόκληρες, ακόμα και μήνες μετά την εξαφάνισή της. Της είπε για τις αποτυχημένες προσπάθειες να την ξεχάσει και πως πια συνειδητοποιούσε πως στο πρόσωπο της μέλλουσας γυναίκας του, είχε βρει μια κακοτυπία της. Και έκαναν έρωτα, και ήταν όμορφα καθώς τελείωναν μαζί για πρώτη φορά σαν ένα. Και έπειτα την πήδηξε ακόμα μια φορά. Και ένιωθαν σαν να ήταν έτσι για πάντα. Είχαν ξεχάσει τις πρότερες ζωές τους. Και τότε της το `πε: `Δεν θα παντρευτώ`!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]