«Μια ευρεία ποικιλία κινήτρων, από τα πλέον υψηλά έως τα πλέον πεζά, από εκείνα όπου η προσφορά δημόσιας υπηρεσίας αποτελεί ένα ιδανικό έως εκείνα όπου η προσωπική τακτοποίηση είναι η μόνη ώθηση, είναι δυνατόν να κατευθύνει (τους πολίτες προς τη δημοσιοϋπαλληλική σταδιοδρομία). Δεδομένου, όμως, ότι η αναγωγή στην έννοια του γενικού συμφέροντος συνιστά, εδώ, κοινή αναγκαιότητα, παραμένει σε όλες τις περιπτώσεις αληθές ότι η δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητα δημιουργεί δεσμεύσεις τις οποίες δεν είναι δυνατόν να αποφύγουν ούτε εκείνοι για τους οποίους η ιδιότητα αυτή αποτελεί απλώς ένα ανειλικρινές άλλοθι και οι οποίοι έστω και επιφανειακά υφίστανται `δηλητηρίαση` από την αρετή».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
