Οδύνη
Με πόση θλίψη γιόμισες, καρδιά μου.
Γι` αυτά που ζήσαμε, παλιά λες, περασμένα.
Τόσες ανάμνησες, θολές, βαθιά μου,
σαν από χρόνια μακρινά. Λησμονησμένα.
Τίποτε δεν ελπίζω, δεν ζητάω.
Και πού να γύρω, αλήθεια, τώρα τη ματιά μου;
Όπου κοιτώ, το Τίποτα. Πονάω,
μπρος σ` ένα μνήμα με γραμμένο τ` όνομα μου.