`Στις θλιβερές ιστορίες που διηγείται το Ευαγγέλιο, σχετικά με υποκρισίες, μίση, διωγμούς, ύβρεις, πτώση και φοβισμένη φυγή, δεν γίνεται τόσο συχνά λόγος για τη γυναίκα. Οι άνδρες, βέβαια, ακούγονται περισσότερο ως κήρυκες, ως ιεραπόστολοι και αντιπρόσωποι της θρησκείας αλλά πώς θα υπήρχε χριστιανική Ευρώπη χωρίς την χριστιανή γυναίκα στο σπίτι ως μητέρα, σύζυγο, αδελφή, ως την άγαμη αφιερωμένη βοηθό της ατελείωτης δυστυχίας; Ο Παύλος κατανοούσε πολύ βαθιά την πλευρά αυτή του γυναικείου κόσμου, κι είναι ο πρώτος που στις ιεραποστολές του χρησιμοποίησε τη γυναίκα. Εκτιμά την πνευματικά προικισμένη γυναίκα όπως είναι η Πρίσκιλλα, που διδάσκει τον σπουδασμένο Απολλώ. Παντού στις Επιστολές του έχει χαιρετισμούς κι επαίνους για τις γυναίκες. Αναγνωρίζει τις υπηρεσίες της Χλόης στην εκκλησία της Κορίνθου, της Φοίβης στην εκκλησία των Κεγχρεών, που της εμπιστεύεται την προς Ρωμαίους Επιστολή. Αναγνωρίζει τον καλό γυναικείο χαρακτήρα της μητέρας του Ρούφου, που την θεωρεί και δική του μητέρα...`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]