Όλη η γη και όλοι οι άνθρωποι είναι ένας σπόρος φυτεμένος. Εκατομμύρια χρόνια από τότε που παρουσιάστηκε η ζωή, Γη και Γυναίκα συνεχίζουν να εξελίσσονται και ν’ αφήνουν την υπογραφή τους σε θαυμαστά έργα. (. . .) Η Μικρασιάτισσα γυναίκα έμεινε αθάνατη μέσω της ύπαρξής της, που άφησε ανεξίτηλα σημάδια στις επόμενες γενιές. Γι’ αυτό, δεν είναι αλήθεια να μιλάμε για χαμένες πατρίδες, γιατί δεν είναι χαμένες για μας οι αξίες και το νόημα της ζωής τους, που μας παρέδωσαν αυτοί οι άνθρωποι και είναι αυτό ακριβώς που μπορεί να κρατήσει ζωντανές τις πατρίδες. . . Το λεύκωμα αυτό είναι ένας μικρός φόρος τιμής στην ανάγκη αναγνώρισης της ιερής αποστολής και της κοινωνικής προσφοράς τους. . .
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
