Μια συλλογή αθησαύριστων κειμένων που εκφωνήθηκαν και γράφτηκαν για τον θάνατο του Διονυσίου Σολωμού το ίδιο εκείνο έτος: το 1857. Κείμενα που δημοσίευσαν προσωπικότητες διαπρεπείς - νομικοί, κληρικοί, λογοτέχνες, δημοσιογράφοι - όχι μόνο από τον μουσόληπτο λαό των Επτανήσων, αλλά και από το σύνολο του ελληνικού κόσμου. Με την ελπίδα του μεγάλου ανέκδοτου έργου, αλλά και με τη βαθιά ικανοποίηση από το ήδη τότε γνωστό. Ο αποχαιρετισμός των συγχρόνων του, συγκινητικός όπως ταιριάζει σε ποιητή του μεγέθους του. Γιατί είχαμε τη δωρεά και στη λαλούμενη, σημερινή ελληνική να αποκτήσουμε ποιητή εστεμμένο - και τέτοια κείμενα μας βοηθούν να μην το λησμονούμε.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
