Πολλά, πάρα πολλά χρόνια στερήθηκα αυτά τα γράμματα, γιατί όταν τ` άγγιζα, είτε της αγάπης ήτανε τα λόγια είτε πονεμένα, με καίγανε σαν αναμμένα κάρβουνα. Κάλλιο να μένανε εκεί στα κατάβαθα φυλαγμένα και μόνο η μνήμη μου να διαλέγει τα πιο τρυφερά, τα πιο καυτερά, πότε να με φωτίζουν και πότε να με παρηγορούν. (. . .) Έτσι, με τον Πρόλογο που έγραψα με τόση οδύνη, παρέδωσα τα πιο ιερά και αληθινά βιώματα του Άγγελου, γνώριμα ωστόσο σε όλους όσοι έτυχε να ζήσουν μαζί του ή σε όσους θα θελήσουν να τον πλησιάσουν, γιατί αυτά τα γράμματα είναι σάρκα από το έργο Του και το έργο Του φωτίζεται απ` αυτά τα γράμματα. (. . .)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
