Η ζωή και το έργο του Jacques Vache (1895-1919) και ο αντίκτυπος της παρουσίας του σε μια μικρή ομάδα ποιητών που κινούνταν στο Παρίσι του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου σημαδεύουν την άμεση προϊστορία του υπερρεαλισμού και της ριζικής τομής που αυτός έμελλε να επιφέρει στην έκφραση και στην εμπειρία. Μια ζωή εξαιρετικά σύντομη, ένα έργο που δεν εντάσσεται σε καμία αποδεκτή μορφή λογοτεχνίας, καθώς περιορίζεται σε επιστολές κι ευκαιριακά σκίτσα. Μια φευγαλέα μορφή που θα στοίχειωνε τον Andre Breton και τους φίλους του μέχρι το τέλος της ζωής τους, και που αποτελεί ακόμη βασική αναφορά σε κάθε επίκληση μιας ποίησης που διαφεύγει από τους «πολιτιστικούς θεσμούς». O Vache παρουσιάζεται για πρώτη φορά αυτοτελώς στην ελληνική γλώσσα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]