Το `γιοκ τζάνιμ` αφηγείται την ιστορία δυο οικογενειών που ζουν στα δυο άκρα της Πόλης, από τις αρχές του αιώνα τα τραγικά γεγονότα του `55 και τον αφανισμό του ελληνισμού μετά το `64. Η ιδιαιτερότητα του μυθιστορήματος συνίσταται στο ότι δεν τοποθετεί - ως συνήθως - στο κέντρο της αφήγησης τα αστικά στρώματα, αλλά τους ανθρώπους της εργατικής τάξης, με την πολύχρωμη και βουερή καθημερινότητά τους, τον χυμώδη λαϊκό λόγο, τη θερμότητα και την ειλικρίνεια των αισθημάτων. Ταυτόχρονα αναδύονται οι φόβοι, οι αγωνίες και τα όνειρα των Ρωμιών, οι οποίοι, αν και ζουν σε ένα εχθρικό περιβάλλον, κατορθώνουν να επιβληθούν και να επικρατήσουν, παρά τις όποιες αντιξοότητες. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
