(...) Οφείλω να πω ότι τούτο το βιβλίο-μονογραφία είναι το τρίτο για το έργο του Γιάννη Σπυρόπουλου από Έλληνες μελετητές. Η μελέτη του καθηγητή Χρύσανθου Χρήστου, το 1962, που έκτων πραγμάτων αναφερόταν μόνο στο πρώιμο έργο του, στάθηκε πρωτοποριακό πόνημα, Επίσης η μελέτη της Έφης Στρούζα για τον ζωγράφο, που εκδόθηκε από την Εργατική Εστία, το 1989, απετέλεσε μεγάλη βοήθεια για την τωρινή έκδοση. Για τον μεγάλο ζωγράφο έχουν γράψει μελέτες και δοκίμια δεκάδες Έλληνες και ξένοι ιστορικοί της τέχνης και ακόμα γράφουν. Το έργο του Γιάννη Παπαϊωάννου ξεκίνησε εδώ και πολλά χρόνια μέσα από το εργαστήριο του ζωγράφου αλλά και μέσα από την ψυχή και το πνεύμα του μελετητή. Είχα την τιμή να παρακολουθήσω τη διάλεξη παρουσίασης αυτής της μελέτης και, στη συνέχεια, δηλαδή τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια, την αδιάκοπη προσπάθεια ολοκλήρωσής της. Κατάλαβα πως το έργο αυτό είναι ένας ζωντανός οργανισμός, όπως ακριβώς η ζωγραφική του Γιάννη Σπυρόπουλου, και ποτέ δεν θα πάψει να απασχολεί τον μελετητή του (...) Με την έκδοση του βιβλίου αυτού γιορτάζουμε τον Σπυρόπουλο, γιορτάζουμε το Μουσείο μας και πανηγυρίζουμε το γεγονός πως όλο αυτό το διάστημα κρατήσαμε ανοικτή σε όλους μια σπάνια συλλογή ζωγραφικής, ένα πλούσιο αρχείο για το παγκόσμιο κίνημα της Αφαίρεσης και δημιουργήσαμε μια εκλεκτή συλλογή έργων σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας από τους καλλιτέχνες που βραβεύτηκαν από εμάς με τα ετήσια Έπαθλα Σπυρόπουλου. Γιορτάζουμε λοιπόν και τα είκοσι χρόνια του θεσμού των βραβείων μας. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]