(. . .) Η εικαστική παρέμβαση του Γιάννη Μόραλη στην αισθητική δημοσίων κτηρίων είναι γνωστή και καταξιωμένη και εγκαινιάζεται το 1959 με τη συνεργασία του στο ξενοδοχείο Χίλτον Αθηνών που άφησε εποχή και διεύρυνε τους ορίζοντες συνεργασίας αρχιτέκτονα-καλλιτέχνη. Τα επόμενα τριάντα χρόνια δημιούργησε προτάσεις για διαμορφώσεις ξενοδοχείων, τραπεζών και διαφόρων δημοσίων κτηρίων. Παράλληλα, σχεδίασε ποικίλες συνθέσεις για ιδιωτικές κατοικίες. Δεδομένου ότι αρκετές από τις κατασκευές καταστράφηκαν, η συγκεκριμένη δωρεά προς το Μουσείο Μπενάκη συγκροτεί ένα αρχείο μαρτυριών εξαιρετικής σημασίας για τους μελετητές του έργου του. Πολύ περισσότερο για τον λόγο ότι συμπεριλαμβάνονται εδώ και ιδέες για αρχιτεκτονικές συνθέσεις που δεν πραγματοποιήθηκαν. Ο Μόραλης προσέγγισε την αρχιτεκτονική με την ίδια σοβαρότητα που προσέγγισε καθετί με το οποίο ασχολήθηκε. Ας σημειωθεί ότι οι σπουδές του στην Ecole des Arts et Metiers, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι (1937-1939), συνέβαλαν στην εξοικείωσή του με τους τρόπους επεξεργασίας και διατύπωσης των αρχιτεκτονικών στοιχείων και υλικών. Ο σεβασμός για τα υλικά και η έγνοια για τη λειτουργικότητα του αποτελέσματος δεσπόζουν στις αρχιτεκτονικές του προτάσεις. Όπως αντιλαμβανόμαστε από τα προσχέδια, οι αρχιτεκτονικές σχεδιαστικές του προτάσεις στοχεύουν στην οργανική σχέση της σύνθεσης με την ταυτότητα και τη συγκεκριμένη τοποθεσία (ξενοδοχείο, τράπεζα, κ.λπ. - βουνό, θάλασσα) και ταυτόχρονα ο διάλογος με τον περιβάλλοντα χώρο και το φως. Άλλωστε η οικοδομική, τα μαθηματικά και η γεωμετρία δεν είναι ξένες επιστημονικές περιοχές στην τέχνη του Μόραλη. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
