Ο χαρακτήρας συνιστά θυσία του αυθορμητισμού μας. Σήμερα μπορούμε να σκεφθούμε ψυχαναλυτικά τις περιπτώσεις όπου πάσχουν οι διαδικασίες της εσωτερίκευσης και το Εγώ λειτουργεί με ελλείμματα ψυχοποίησης. Στο μέτρο που δεν λειτουργεί επαρκώς η συμβολοποίηση το Εγώ οργανώνει στοιχεία του χαρακτήρα, που αναλαμβάνουν τις λειτουργίες της μητέρας - περιβάλλον. Οργανώνει τις δυσκολίες απαρτίωσης με `διοικητικές αποφάσεις`, συνήθεις τρόπους συμπεριφοράς.
Με τα στοιχεία του χαρακτήρα ρυθμίζουμε με `γεωγραφικές λύσεις` την απόσταση από το αντικείμενο που δεν έχουμε επαρκώς εσωτερικεύσει. Θέτουμε τα εξωτερικά αντικείμενα στη θέση των συμβολικών. Τα εμπλέκουμε σε δράσεις και αντιδράσεις. Τα στοιχεία του χαρακτήρα τονίζουν τη δομή της οργάνωσης, όχι τη σύγκρουση. Αντιμετωπίζουν τις εμπειρίες που το Εγώ δεν μπορεί να μεταβολίσει. Αποφεύγουν τις δευτερογενείς απωθήσεις. Συνδέουν `έξω - μέσα`. Αφορούν την επεξεργασία των συγκρούσεων αλλά και την εκτόνωση των εντάσεων. Συντίθενται από το Εγώ από λιβιδινικές και τραυματικές πηγές.
Έχουν αμυντικό ρόλο, συγκρατούν έναν τόπο καθήλωσης, όπου θα σταθεί το Εγώ με διάρκεια και σταθερότητα για να αποκρούσει ή να αναδιοργανώσει μια παλινδρόμηση μέσα σε μια μεταβίβαση που θα ανοίξει νέους αναπαραστατικούς δρόμους. Ο χαρακτήρας με μια `λογική μαφίας` προσφέρει προστασία από τις απειλές που ενεργοποιεί. Οργανώνει επαναλήψεις συμπεριφορών `αυτοθεραπείας` [θεραπείας συμπεριφοράς], μηχανισμών με τους οποίους το Εγώ ελέγχει τις άμυνες εναντίον της απειλής επανατραυματισμού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]