Τι υλικά χρειάζεται ένας συγγραφέας παραμονή Πρωτοχρονιάς για να φτιάξει τη δικιά του παραμυθόπιτα; Στην αρχή ρίχνει κάνα δυο ποντίκια, μετά μία μοναχική μπότα, ένα κουδουνάκι ξεχασμένο, τρία ή τέσσερα λαχταριστά λαγουδάκια που ψάχνουν το καλύτερο δώρο για τον Άι-Βασίλη, μερικούς φρεσκοψημένους κουραμπιέδες, κουμπιά χρυσά, παιδάκια που επιμένουν να δουν τον Άι-Βασίλη παραμονές Πρωτοχρονιάς -γίνονται αυτά τα πράγματα;-, άτακτα αστεράκια που δεν ακούν τις συμβουλές του φεγγαριού, μία ζαχαρωμένη γιαγιά, δύο κάλτσες που το έσκασαν με το πρώτο φύσημα του αγέρα... και μερικά αγγελάκια που κρυφοκοιτάζουν από τα τζάμια -καλά να πάθουν! Ζυμώνει καλά καλά, προσθέτοντας κάθε τόσο γλυκά λογάκια και κανελογαρίφαλο. Κι αφού ροδοψηθεί, πασπαλίζει την πίτα με άχνη και αστερόσκονη. Την κόβει σε 10 χορταστικά κομμάτια και τη σερβίρει σε παιδιά ηλικίας 4-8 χρόνων. Κάθε κομμάτι και ένας τίτλος μιας γιορτινής ιστορίας. Έτσι για να ζηλεύουν οι μεγάλοι, που όταν ήταν παιδιά επέμεναν κι αυτοί να δουν τον Άι-Βασίλη. Όσοι τα κατάφεραν, έχασαν το σημαντικότερο πράγμα της ζωής -την παιδικότητα. Μα ποτέ δεν είναι αργά. Ας ψάξουν σ` αυτήν την παραμυθόπιτα, κάτι έχει κρύψει γι` αυτούς η συγγραφέας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]