Ο Δάσκαλος Omraam Mikhael Aivanhov γεννήθηκε στη Βουλγαρία το 1900. Ήρθε στη Γαλλία το 1937 όπου και έζησε μέχρι τον Δεκέμβρη του 1986. Αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο στη διδασκαλία του είναι η πολλαπλότητα των απόψεων κάτω από τις οποίες παρουσιάζεται αυτό το μοναδικό θέμα: `Ο άνθρωπος και η τελειοποίησή του`. Όποιο και να είναι το θέμα που αγγίζει, είναι αναπόσπαστα συνδεμένο με τις λειτουργίες του ανθρώπου, με το τι πρέπει να κάνει για να καταλάβει καλύτερα τον εαυτό του και να έχει μια καλύτερη συμπεριφορά στη ζωή του και αν ο λόγος του Δασκάλου έχει τέτοια δύναμη είναι γιατί ο ίδιος είναι η πιο ζωντανή απεικόνιση της Διδασκαλίας του.
«Την καθημερινή σας ζωή, με όλα όσα είστε υποχρεωμένοι να κάνετε, όσα αντιμετωπίζετε, τους ανθρώπους με τους οποίους ζείτε, συναλλάσσεστε, να τα θεωρείτε σαν υλικό που πρέπει να επεξεργαστείτε για να το μετατρέψετε. Μην αρκείστε να δέχεστε αυτά που φτάνουν μέχρι σ` εσάς, να υπομένετε ό,τι σας συμβαίνει, μη μένετε παθητικοί. Να φροντίζετε πάντα να προσθέσετε εκείνο το ευαίσθητο στοιχείο που είναι ικανό να ζωντανεύει, να εμψυχώνει, να δίνει πνεύμα σ` αυτό το υλικό. Γιατί αυτό ακριβώς είναι η πνευματική ζωή. Να είναι ο άνθρωπος ικανός να βάζει σε κάθε ενέργειά του τη `μαγιά` εκείνη που είναι κατάλληλη να προβάλλει αυτή τη δραστηριότητα σ` ένα ανώτερο επίπεδο. Θα πείτε: `Και ο διαλογισμός; Η προσευχή;` Μα αυτά ακριβώς, η προσευχή και ο διαλογισμός, σας βοηθούν να συλλαμβάνετε αυτό το όσο γίνεται πιο αιθέριο, πιο αγνό στοιχείο που σας επιτρέπει να δίνετε στις πράξεις σας καινούργια διάσταση.»
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
