Η παρέα κράταγε καλά και είχε απ` όλα: ανθρώπους του καθημερινού μόχθου, τον νεόπλουτο που του τα έφερε η σύγχρονη εποχή, τον τεμπέλη της, λόγω καλής κληρονομιάς. Αλλά προπαντός τον κουμπαρά στις αναποδιές της ζωής, το καμάρι της, τον επαγγελματία στο ψέμα και στις έξυπνες κομπίνες. Στις δυσκολίες τους οι περισσότεροι είχαν ευνοηθεί από το ταλέντο του. Όλοι όμως το λέγανε ότι κάνανε παρέα με ένα επιστήμονα του ψεύδους. Τον πρόσεχαν ως κόρην οφθαλμού και θα άφηνε το χάρισμα κληρονομιά στους απογόνους. Μια ασήμαντη μειοψηφία διαφωνούσε με το γνωστό επιχείρημα: «στα κατά συνθήκην ψεύδη ναι, αλλά στα σοβαρά προσοχή. Δεν βγαίνουν σε καλό». Με τον καιρό και με τα ευνοϊκά αποτελέσματα πείστηκε ότι είχαν κάνει λάθος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]