(...) Στην ανάγκη αυτή της διασαφήνισης της επιστημονικής οντότητας της γεωπολιτικής, απάντησα με έναν ορισμό που επηρέασε έλληνες ιστορικούς και πολιτικούς επιστήμονες, οι οποίοι θέλησαν να αγγίξουν, από τη δική τους επιστημονική οπτική γωνία, έστω και με τις αναμενόμενες παρανοήσεις ή πλάγιες προσεγγίσεις, το φλέγον ζήτημα της γεωπολιτικής. Το ζήτημα των σχέσεων της ιστορίας, της πολιτικής επιστήμης, της εθνολογίας, της εθνογραφίας, της οικονομίας, της ψυχανάλυσης, της φιλοσοφίας, των μαθηματικών κ.λ.π. είναι επίσης κάτι που πρέπει να αναφερθεί σε αυτές τα γραμμές: είναι σαφές ότι εάν δεν υπήρχε διαλεκτική ζύμωση μεταξύ ανθρωποχώρου και φυσικού χώρου, δεν θα υπήρχε οικονομία, ούτε πολιτισμός, αλλά φυσικά ούτε και ιστορία, εθνολογία κ.ο.κ. Κοντολογίς, εάν ο άνθρωπος δεν χρησιμοποιούσε τον αντίχειρά του για να χειριστεί το πρώτο εργαλείο, δεν θα υπήρχε και αυτός, ο οποίος θα τον χρησιμοποιούσε για να κάνει χρήση της γραφίδος, με σκοπό να περιγράψει το έργο του προηγούμενου. Ό,τι κι αν σημάδεψε το πέρασμα του ανθρώπου στη ζωή έγινε μέσα στο πλαίσιο του πρωτογενούς φυσικού γεωγραφικού χώρου και υπαγορεύτηκε είτε από τις ιδιομορφίες του χώρου αυτού είτε από την ανθρώπινη προσπάθεια να τις υποτάξει. Κι αυτό συνέβη, είτε εφ’ όσον κάποιος παρατηρητής το παρακολούθησε και το κατέγραψε είτε όχι. Ήταν και συνεχίζει να είναι μια διαλεκτική συσχέτιση μεταξύ του ανθρώπου και της φύσης, μια υπόθεση που εξελίχθηκε και ξετυλίγεται υποταγμένη στις απαιτήσεις του γεωγραφικού χώρου, ανεξαρτήτως εάν υπάρχει περιγραφή ή όχι. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]