Ο στοχασμός του Πωλ Βαλερύ μας ξαφνιάζει· τα κείμενα του παρόντος βιβλίου προαναγγέλλουν μία Αισθητική. Διακρίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με μία φιλοσοφική θεώρηση πάνω στην τέχνη η οποία, όμως, δεν πραγματοποιείται. Ενώ περιμένουμε ένα λόγο περί της Αισθητικής, βρισκόμαστε σε ένα κείμενο πάνω στην αίσθηση. Στο κείμενό του `Ο Λεονάρδος και οι φιλόσοφοι` τονίζει ότι αυτοί που ασχολούνται με την τέχνη νοιώθουν τον μεγάλο πειρασμό να κάνουν Αισθητική· να περάσουν από την αίσθηση στην Αισθητική. Όμως, ο Βαλερύ στη `Γενική έννοια της τέχνης` κάνει κάτι άλλο: Δημιουργεί μία στοχαστική θεωρία αναφερόμενος αποκλειστικά στην αίσθηση· ο λόγος περί της Αισθητικής έρχεται αργότερα, σαν συνέπεια και κατάληξη του πρώτου αυτού στοχασμού. [...]
