Η συγγραφή ενός εγχειριδίου επί ενός δικαιικού κλάδου είναι μια από τις δυσκολότερες επιστημονικές εργασίες, διότι ο συγγραφέας καλείται να δοκιμασθεί και να ισορροπήσει μεταξύ του παιδαγωγικού και του επιστημονικού χαρακτήρα του εγχειρήματός του. Έχοντας επίγνωση της δυσχέρειας αυτής, παραδίδω στον νομικό κόσμο της χώρας την τέταρτη έκδοση των `Γενικών Αρχών Αστικού Δικαίου`, δέκα ακριβώς χρόνια μετά την εμφάνιση της τρίτης έκδοσης (2002), η οποία έτυχε ευμενέστατης υποδοχής τόσο από τους φοιτητές της Νομικής όσο και από τους ώριμους νομικούς (δικαστές, δικηγόρους κλπ.).
Η ανά χείρας έκδοση κατέστη επιβεβλημένη, προκειμένου το εγχειρίδιο να ενημερωθεί με βάση τη νεότερη νομοθεσία αλλά και τη σύγχρονη θεωρία και νομολογία. Η διάταξη της ύλης διατηρήθηκε αναλλοίωτη, σε αρκετές όμως περιπτώσει εντάχθηκαν στις οικείες παραγράφους νέες υποενότητες, όπως για τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, τη μεταρρύθμιση της ενωσιακής έννομης τάξης με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, την επίδραση των μεθόδων της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής στη γέννηση του φυσικού προσώπου και την ίδρυση της συγγένειας, τη διαφθορά ως λόγο ακυρωσίας των δικαιοπραξιών, το ηλεκτρονικό εμπόριο κ.ά.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
