Η βυζαντινή αρχιτεκτονική έχει τις ρίζες της στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική και έχει δεχτεί επιδράσεις της ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής, όπως αυτή διαμορφώθηκε με την αφομοίωση στοιχείων της τέχνης της Ανατολής. Η μεταβατική περίοδος της βυζαντινής αρχιτεκτονικής μέχρι το έτος 565, μέχρι δηλαδή το θάνατο του Ιουστινιανού, είναι χρόνια της παλαιοχριστιανικής αρχιτεκτονικής. Όμως στα χρόνια των μεγάλων διωγμών, που κάλυψαν τους τρεις πρώτους αιώνες, δεν χτίστηκαν αυτοτελείς ναοί και έτσι δεν υπάρχει Χριστιανική αρχιτεκτονική. (. . .) Από τα έργα της Χριστιανικής αρχιτεκτονικής, προγενέστερα του έτους 450, σώζονται ελάχιστα, εξαιτίας της καταστροφής τους από τους διάφορους κατακτητές. Όσα όμως έργα της εποχής μετά τα μέσα του 5ου αιώνα σώζονται, όπως συμβαίνει στα παράλια του Αιγαίου τουλάχιστο, αλλά και την Κωνσταντινούπολη, αποδεικνύουν μια μακρόχρονη παράδοση.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]