Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται ορισμένα πρωτοποριακά κινήματα που άρχισαν να συγκροτούνται και να δρουν μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιστορία τους έμεινε μια κρυφή υποσημείωση, ένας θαμπός αστερίσκος, στο βιβλίο της ανησυχίας του εικοστού αιώνα. Κι όμως, αν ο αιώνας μας κοχλάζει, συνέβαλαν αυτά ακριβώς τα κινήματα στην αύξηση της θερμοκρασίας - αυτά πυροδότησαν τους μηχανισμούς που οδήγησαν σε εκρήξεις, αυτά οργάνωσαν τον πυροκροτητή. Και τούτο, επειδή έτσι αποφάσισαν, έτσι θέλησαν, κι έτσι έδρασαν. Αν και σήμερα πολλοί επιχειρούν ένα ύποπτο άλμα, κι από το Νταντά, τον Σουρεαλισμό και τον Φουτουρισμό, φτάνουν κατευθείαν στις περιτυλίξεις του Christo, στις συμπιέσεις του Σεζάρ και το λιωμένο λίπος του Γιόζεφ Μπόις, υπάρχουν άλλοι που μπόρεσαν να διακρίνουν τα «Ίχνη από Κραγιόν», ν` ακούσουν το «Τρελό Γέλιο του Θάρρους», να συγκλονιστούν από τα «Ουρλιαχτά για Χάρη» του Σαντ. Έτσι, έστω και με καθυστέρηση μεγάλη, άρχισαν να γράφουν για τα κινήματα αυτά, να οργανώνουν εκθέσεις που γύρισαν τον κόσμο, να ακολουθούν τεθλασμένες πορείες πάνω σε ζωντανούς ακόμη χάρτες της περιπλάνησης, μέσα στις αχανείς πόλεις που φιλοξένησαν κάποιον Αλεξάντερ Τρόκκι, κάποια Μισέλ Μπερνστάιν, κάποιον Γκυ Ντεμπόρ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]