Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τίμησε, πέρσι, κατά την 41η διοργάνωσή του, τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, τον έλληνα σκηνοθέτη με τη μεγαλύτερη διεθνή αποδοχή, μια προσωπικότητα που έχει καθορίσει την εγχώρια κινηματογραφία και συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους κινηματογραφιστές του κόσμου. Στο Συμπόσιο που έγινε με αφορμή τη ρετροσπεκτίβα στο έργο του Αγγελόπουλου, έλαβαν μέρος κορυφαίοι μελετητές του έργου του και πανεπιστημιακοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Αναπτύχθηκε ένας πλούσιος προβληματισμός για τις αισθητικές, θεματικές, φιλοσοφικές και κινηματογραφικές επιλογές του, φωτίστηκαν πλευρές μιας πολυσήμαντης πορείας και επιβεβαιώθηκε το ζωηρό και ανεξάντλητο ενδιαφέρον που προκαλεί παγκοσμίως ο έλληνας δημιουργός. Τα υλικά του προβληματισμού που κατατέθηκε για το έργο του Αγγελόπουλου, περιλαμβάνονται στον τόμο αυτόν. Με την ευκαιρία, να υπενθυμίσω μια μεγάλη απουσία από το Συμπόσιο. Ο Βασίλης Ραφαηλίδης, ο φίλος, ο εμψυχωτής του Θόδωρου, ο στοχαστής και αναλυτής του αγγελοπουλικού σύμπαντος, ήταν απών. Το κενό του ήταν -και είναι πάντα- δυσαναπλήρωτο.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
