Οι Ορθόδοξοι μπορούμε να εντοπίσουμε τρία σημεία για τις βιοϊατρικές έρευνες και τις εφαρμογές τους. Πρώτον, ότι η βιοηθική και οι Παγκόσμιοι Οργανισμοί πρέπει να θέσουν όρια στην σύγχρονη έρευνα, ώστε να μη γίνεται ανεξέλεγκτα και να ωφελήση τον άνθρωπο. Δεύτερον, η επιστήμη της βιοηθικής, οι ιατροί και οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να λάβουν υπ` όψη τους την θεολογία της Εκκλησίας για την δημιουργία, τον άνθρωπο, την ζωή και τον θάνατο. Και τρίτον, η αξία του ανθρώπου δεν έγκειται μόνον στην βιολογική του γέννηση, αλλά στην προσωπική του αναγέννηση, όταν ο ίδιος ο κτιστός άνθρωπος, με την δύναμη της ακτίστου ενεργείας, αποκτά νόημα ζωής, γιατί τότε χαίρεται και την δική του βιολογική γέννηση και ολόκληρη τη δημιουργία. Άλλωστε, κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, με την βιολογική γέννηση αποκτούμε το «είναι», με την εκ του βαπτίσματος γέννηση αποκτούμε το «ευ είναι» και με την εξ αναστάσεως γέννηση θα βιώσουμε το «αεί είναι».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]