Η αλματώδης ανάπτυξη της βιοτεχνολογίας και της γενετικής επιτρέπει στον άνθρωπο να παρεμβαίνει καθοριστικά στη φύση του. Τέτοιου είδους «επεμβάσεις» εγείρουν αμείλικτα βιολογικά, κοινωνικά, νομικά, πολιτικά, θρησκευτικά και οικονομικά ερωτήματα τα οποία επιζητούν σαφείς απαντήσεις· η ευθύνη για τις αποφάσεις είναι βαρύτατη και η διεπιστημονική γνώση της Βιοηθικής είναι αναγκαία και επιβεβλημένη. (. . .) Η επιστήμη της Βιοηθικής είναι η φιλοσοφική εξέταση των αρχών και των κανόνων που πρέπει να διέπουν τις επιστήμες κα τις τεχνολογίες της ζωής. Αναπτύχθηκε μόλις τα τελευταία 30 χρόνια, ωστόσο οι ρίζες της βρίσκονται στην αρχαία ελληνική ιατρική και τη φιλοσοφία. Μολονότι ο σύγχρονος γιατρός έχει τον τελευταίο λόγο, η ρήση του αρχαίου Έλληνα ιατροφιλοσόφου παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη: «ο άριστος γιατρός πρέπει να είναι συνάμα, ένας άριστος φιλόσοφος».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
