Σαν ένα παραμύθι. . . Όλα αρχίζουν στην εκπνοή του 19ου αιώνα. Αυτή, η Βικτώρια, είναι κόρη πυργοδεσπότη κι αυτός, ο Γιοχάνες, γιος μυλωνά. Είναι παιδιά και η ζωή είναι ακόμη απλή. Κι αυτό ακόμα το μέλλον έχει τα χρώματα του δυνατού. Ο απλός λαός από τη μια πλευρά, η αριστοκρατία από την άλλη. Τι σημασία έχει; Ο Γιοχάνες πάλλεται από τα χίλια όνειρα του έρωτα: η Βικτώρια θα γίνει δική του. Εκτός εάν. . . η πραγματικότητα δεν παύει ποτέ να επεμβαίνει. Άλλοτε αιωρείται ή συγκαλύπτεται, ορισμένες φορές γίνεται αισθητή κατά τρόπο ανεπαίσθητο. Ποτέ όμως δεν καταργείται. Το Βικτώρια είναι ένα απ’ τα ωραιότερα ερωτικά μυθιστορήματα της σύγχρονης λογοτεχνίας. Κι ένα από τα πιο απελπισμένα. Όταν το πεπρωμένο προετοιμάζει τις παγίδες του, εμπαίζει τις ψυχές και συνθλίβει τα όνειρα. Ο έρωτας ως έσχατη ενσάρκωση της τραγικότητας της ανθρώπινης μοίρας. Γιοχάνες και Βικτώρια, Βικτώρια και Γιοχάνες, ή ο κλινικός πίνακας των εμποδισμένων παθών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]