Σαν μακρινή πηγή του Βραχμανισμού, και γενικότερα του ινδουιστικού πνεύματος, πρέπει να θεωρηθούν οι Βέδες. Αποτελούνται από βιβλία προερχόμενα από διάφορες εποχές και εκτείνονται σε πολλές εκατονταετίες. Είναι τα ιερά βιβλία των Ινδών. Η λέξη σχετίζεται με την αρχαία ελληνική οΐδα (γνωρίζω), ομόρριζη της αρχαίας ινδικής veda, που σημαίνει γνώση, την εξ αποκαλύψεως γνώση και, τελικά, τη θεολογία στην κύρια και στην πιο στενή σημασία της λέξεως.
Ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά τούτης της θρησκείας είναι η πίστη πως η λύτρωση πραγματοποιείται με έργα, δηλαδή με τις θυσίες, την άσκηση την ασκητικά επιτυγχανόμενη πνευματική ανύψωση- και, φυσικά, την επιτέλεση ηθικών καθηκόντων, δηλαδή την έμπρακτη έκφραση μιας ηθικής δεοντολογίας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
