Ο όρος «βαλκανοποίηση» προέκυψε ως αποτέλεσμα των Βαλκανικών Πολέμων και του Α` Παγκοσμίου Πολέμου και επισφράγισε για πάντα τα Βαλκάνια ως απολύτως αρνητική έννοια. Αυτό όμως δε συνέβη απότομα. Μάλιστα, ο δυτικός τύπος χρησιμοποιούσε τον όρο μάλλον ειρωνικά παρά περιφρονητικά ακόμη και κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων. Η εικόνα των Βαλκανίων έφερε στο προσκήνιο τη βία ως το κεντρικό, επομένως και κυρίαρχο στοιχείο τους. Η βία στη βαλκανική ιστορία δεν ήταν κάτι καινούριο. Οι Ευρωπαίοι έφριτταν με ορισμένες ιδιαίτερες μορφές «ανατολικής» βαρβαρότητας, και ιδίως με τον ανασκολοπισμό, που ερέθιζε τη φαντασία όλων των ταξιδιωτών. Αυτό το εξωτικό στοιχείο μεταμόρφωσε την ιστορική μορφή του Βλαντ Τέπες στην αθάνατη φυσιογνωμία του Δράκουλα, αν και ο τελευταίος αποτελεί μάλλον αποκύημα της αρρωστημένης γοτθικής φαντασίας παρά απεικόνιση της βαλκανικής βιαιότητας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]