(. . .) Ο αφορισμός δεν αντικαθιστά τη μορφή της φιλοσοφικής σκέψης, όπως την παρουσιάζει ο πλατωνικός διάλογος ή το αριστοτελικό εγχειρίδιο, το δοκίμιο ή γενικά το συστηματικό σύγγραμμα· έρχεται όμως σαν μια συμπλήρωση της συστηματικής σκέψης. Απευθύνεται σε περισσότερους, ίσως και σε αμύητους, και αν κ έχει ορισμένες φιλοσοφικές αξιώσεις, είναι μαζί και ένα λογοτεχνικό είδος. Ο αφορισμός είναι ένα φιλοσοφικό επίγραμμα. Είναι ένα φιλοσοφικό ρητό, αλλά πιο εκτεταμένο, πιο αναλυμένο. Κάτι μεταξύ του `ρητού` και του συνεχούς λόγου. (. . .)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
