Ρόζα Βλάχου, μια γυναίκα που πάντοτε είχε ό,τι ήθελε. Άντρες, ρούχα, λεφτά, άντρες, πολυτέλεια, άντρες. Που έκανε πάντα του κεφαλιού της και το πλήρωνε με τα κεφάλια των άλλων. Που όταν έφτανε στα άκρα, αυτοκτονούσε. Ασύστολα. Μα που τώρα, στα σαράντα, βρήκε το δάσκαλό της. Αγανακτισμένη, απελπισμένη, η Ρόζα καταγγέλλει. Κατηγορεί. Τη μοίρα, τους άντρες, αλλά ποτέ τον εαυτό της.
