Στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του `70, με το πέρασμα της σκληρής πορνογραφίας στις κανονικές κινηματογραφικές αίθουσες, συντελέσθηκε μία κατάλυση: Η μίμηση έδωσε τη θέση της στην τέλεση, η προσποίηση στην πράξη. Ο θεατής μπορούσε πια να παρακολουθήσει μια πραγματική ερωτική συνεύρεση, που είχε συμβεί μπροστά στην κάμερα, ειδικά γι` αυτόν, αντί μιας προσποίησης της ερωτικής πράξης. Συν τω χρόνω, επήλθε το ξεθεμελίωμα, η ριζική και πλήρης ανατροπή. Η τέλεση της ερωτική πράξης, η συνουσία καθεαυτή, πήρε τη θέση της μίμησής της, ωθώντας την τελευταία στο περιθώριο και την εξαφάνιση, και η παραγωγή σκληρών πορνογραφικών ταινιών μεγάλου μήκους έγινε βιομηχανία - μία βαριά βιομηχανία, αφού στις μέρες μας τα προϊόντα της (δηλαδή οι ταινίες) ξεπερνούν τα 8000 ετησίως μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η κατηγορία που ονομάσθηκε «πορνοταινία» αναπτύχθηκε υπέρμετρα, αγκάλιασε όλα τα γνωστά φιλμικά είδη (από την αστυνομική ταινία και το φιλμ νουάρ μέχρι την ταινία επιστημονικής φαντασίας και τη θαλάσσια περιπέτεια με πειρατές), παρουσίασε και καθιέρωσε καινούργια είδη (όπως η παραλλαγή επιτυχημένων τηλεοπτικών σειρών και η διασκευή εμπορικών κινηματογραφικών ταινιών), λάνσαρε το δικό της σταρ-σίστεμ, επέβαλε τους δικούς της σταρ και στάρλετ (μερικοί από τους πρώτους βρίσκονται στο προσκήνιο για πάνω από είκοσι πέντε χρόνια, ενώ όλες σχεδόν οι δεύτερες έχουν την προσωπική τους ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο), πραγματοποιεί κάθε χρόνο δισεκατομμύρια δολάρια τζίρο και σπρώχνει σε δεύτερη μοίρα τη βιομηχανία το Χόλιγουντ. Το «Πορνο-γραφήματα & πορνο-κουβέντες» ευθυγραμμίζεται με την τροχιά αυτής της κατηγορίας και της βιομηχανίας που τη συντηρεί και τη στηρίζει. Τα σύντομα κεφάλαια-ενότητές του εξετάζουν ορισμένες από τις (πολλές) όψεις του κινηματογραφικού πορνό και διαπραγματεύονται χωρίς φόβο (και με πολύ πάθος) ένα μεγάλο αριθμό ταινιών - 414 συνολικά. Επιπλέον, δώδεκα ηθοποιοί, ένας άνδρας και έντεκα γυναίκες, μιλούν έξω από τα δόντια για τους εαυτούς τους και τη δουλεία τους. Χωρίς να ντρέπονται και γι` αυτό που είναι και γι` αυτό που κάνουν. Όσο για τις ταινίες αυτές καθεαυτές, βρίσκονται εκεί που πρέπει: στα ράφια των βίντεο-κλαμπ, και περιμένουν να τις αγοράσουμε ή να τις νοικιάσουμε για να μας αποκαλύψουν τις κρυμμένες στο εσωτερικό τους ηδονές της σάρκας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]