Το ζήτημα είναι μεγάλο: η αντίσταση στην κατεδάφιση του Κοινωνικού Κράτους προσλαμβάνει το χαρακτήρα υπαρκτικού καθήκοντος. Οι νέοι τρόποι ζωής που μας προσφέρονται στοχεύουν στο να καταστήσουν την επιβίωση του καθενός μας προσωπικό διακύβευμα. Σταδιακά και ανεπαίσθητα, με παραπλανητικούς ευφημισμούς και επίκληση υπερτέρων αρχών, άνευ περιεχομένου, μας οδηγούν στην εκδοχή του `πρωτανθρώπου`, που, έρημος και μόνος, είναι υποχρεωμένος να αντιμάχεται τους κινδύνους της ζωής μέχρις εσχάτων. Αυτή την πιθανή, όσο ποτέ άλλοτε, εξέλιξη στα νεότερα χρόνια ο κοινωνικός Άνθρωπος δεν πρέπει να την επιτρέψει. Οφείλει να υπερασπίσει τις θεμελιωτικές βάσεις της κοινωνικής συνύπαρξης. Δεν είναι απλώς ζήτημα κοινωνικού πολιτισμού. Είναι ο λόγος ύπαρξης Κοινωνίας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
