Η ελληνική έκδοση σε μετάφραση από τα αραβικά και εισαγωγή του Μάρκελλου Πιράρ, συνοδεύεται από μία εκτενή συνέντευξη του ποιητή για το έργο του καθώς και εργοβιογραφία.
Ιδού κάποιες σκέψεις του Άδωνι για την ποίηση και το πνεύμα:
`Κατά τη γνώμη μου, η ποίηση είναι αντι-ιδεολογική, δεν μπορεί να υπερασπίζεται μια υπόθεση έξω από τη δική της, ήτοι έξω από την ποίηση. Το να είναι κανείς ποιητής επαναστάτης σημαίνει ότι είναι επαναστάτης στην τέχνη του. Το ποίημα δεν είναι ποτέ ένα εγκώμιο, δεν είναι ένα μέσο, δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν γράφω ποίηση για την ποίηση, γράφω για τη ζωή. Δεν υπερασπίζομαι την υπόθεση των λαών, υπερασπίζομαι τον άνθρωπο. Η δημιουργία συνιστά μια πράξη επαναστατική, μια πράξη ανθρώπινη`.
`Στυ δυτική και την αραβική παράδοση δεσπόζει η διάνοια, το σώμα δεν υφίσταται. Πρέπει να δώσουμε τον λόγο στο σώμα, όχι όμως με την ψυχολογική ή την ερωτική έννοια της λέξης. Το σώμα είναι το πνεύμα, κυριεύει και πρέπει να του δώσουμε τα διακαιώματά του. Διακρίνω το μάτι του σώματος από εκείνο της καρδιάς. Το μάτι της καρδιάς είναι αόρατο, πάμπολλοι το αγνοούν. Εγώ το χρησιμοποιώ ώστε να συμπληρώσω ό,τι μου διδάσκουν τα σαρκικά μάτια μου. Προσπαθώ να σβήσω τον δυτικό διανοητισμό και να δώσω στο σώμα του ανθρώπινου όντος το δικαίωμα να εκφράζει και να λέει το σύμπαν και την ύπαρξη. Γι` αυτόν τον λόγο εκτιμώ ιδιαίτερα τον Ουώλτ Ουίτμαν, έναν πολύ μεγάλο ποιητή, και μάλιστα Ανατολίτη με τον τρόπο του`.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
