`Τι ήταν εκείνο που κατέστησε αναγκαία τη συγκρότηση της Διεθνούς Επιτροπής; Οι αλλαγές που προωθήθηκαν από την 6η ολομέλεια και μετά, στην πολιτική, στην τακτική και στην στρατηγική, στην ιδεολογία, στην οργάνωση και τη φυσιογνωμία του ΚΚΕ, δεν μπορούσαν να προωθηθούν με τον Ν. Ζαχαριάδη στη θέση του Γ. Γ. της ΚΕ του. Έπρεπε λοιπόν ο Ν. Ζαχαριάδης να απομακρυνθεί κι αυτό μπορούσε να γίνει μόνο με τη διεθνή παρέμβαση. Όλες οι άλλες προσπάθειες να προκύψει απομάκρυνσή του ως εσωτερική εξέλιξη στο ΚΚΕ είχαν αποτύχει οικτρά είτε επρόκειτο για κινήσεις στο επίπεδο της κορυφής είτε για κινήσεις στο επίπεδο της βάσης. Ηγετική φυσιογνωμία μέσα στο κόμμα, που να μπορούσε να τον αμφισβητήσει με αξιώσεις, δεν υπήρχε. Κι όποτε επιχειρήθηκε αυτό απέτυχε παταγωδώς. Ο Ν. Ζαχαριάδης ήταν αδιαμφισβήτητος ηγέτης και στην κομματική βάση και είχε τεράστια επιρροή στο λαϊκό κίνημα, στη μεγάλη εξωκομματική μάζα που αγωνιζόταν στην Ελλάδα. Καμία επομένως απομάκρυνσή του δεν μπορούσε να αποκτήσει την λαϊκή έγκριση ή ανοχή, αν δεν ήταν ντυμένη με το κύρος του διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος και ειδικότερα με το κύρος του ηγέτη αυτού του κινήματος που ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης`

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]