Το ποιητικό μεγαλείο του Φρήντριχ Χαίλντερλιν κέντρισε το ενδιαφέρον πολλών ποιητών, μεταφραστών και μελετητών για το πώς θα μπορούσαν να αποδοθούν στην ελληνική γλώσσα αυτοί οι καταπληκτικοί στίχοι, κάτι που είμαι σίγουρος ότι θα ενδιέφερε και τον ίδιο τον Χαίλντερλιν, λόγω της βαθύτατης γνώσης των ελληνικών, που του επέτρεψαν να μεταφράσει Πίνδαρο, Σοφοκλή και αποσπάσματα άλλων αρχαίων Ελλήνων τραγωδών και ποιητών. Όμως μια και ο ποιητής θεωρείται «ερμητικός» και ακατανόητος [...] δεν έχουμε παρά να προσπαθήσουμε να τον μεταφράσουμε ξανά και ξανά [...]. Το ανά χείρας βιβλίο εστιάζεται σε μια ελεγεία του ποιητή με τον αρχικό τίτλο `Ο Θεός του Οίνου` και σε δυο κατοπινά σχεδιάσματα με τον τίτλο «Άρτος και Οίνος» [...] που επεχείρησε ο Χαίλντερλιν από το 1800 μέχρι το 1804 [...].

[Απόσπασμα από σημείωμα μεταφραστή]