Ο Γιώργος και η Μαίρη είναι γείτονες, συμμαθητές και αχώριστοι φίλοι. Λατρεύουν και οι δύο την Ιστορία. Τις ελεύθερες ώρες τους, αντί να παίζουν σαν τα άλλα παιδιά, διαβάζουν μαζί κάποιο βιβλίο ή κάνουν ατελείωτες βόλτες σ’ έναν αρχαιολογικό χώρο που βρίσκεται κοντά στα σπίτια τους. Μια μέρα αποφάσισαν να κάνουν μόνοι τους μια ανασκαφή με την ελπίδα πως κάτι θα έβρισκαν. Πήραν, λοιπόν, τα φτυαράκια τους και έσκαψαν λίγα μέτρα πιο κάτω από το πίσω μέρος των σπιτιών τους. Έσκαβαν έναν ολόκληρο μήνα χωρίς να βρουν τίποτα και την τελευταία μέρα, όταν πια είχαν αρχίσει να απελπίζονται, βρήκαν κάτι ανεπανάληπτο. Ήταν ένα τεράστιο βιβλίο Ιστορίας φτιαγμένο από ένα παράξενο υλικό. Με πολύ ενδιαφέρον το άνοιξαν για να το διαβάσουν. Το βιβλίο στις πρώτες σελίδες έγραφε πως ήταν θαυματουργό και πως αν κανείς το διάβαζε με πάρα πολύ μεγάλη επιθυμία, θα μπορούσε να τον μεταφέρει αόρατο στον τόπο και τον χρόνο που εξιστορούσε η κάθε σελίδα. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]