«Γιατί να κάνουμε γενικεύσεις, γιατί από τη μία και μόνη Αριάδνη να κρίνουμε όλες τις γυναίκες;» αναρωτιέται ο ίδιος ο Τσέχωφ ως ακροατής της ιστορίας της και υποστηρικτής της ισότητας των φύλων, στη νουβέλα αυτή η οποία κρύβει, ίσως, τα περισσότερα αυτοβιογραφικά στοιχεία απ` όλα τ` άλλα πεζά του μεγάλου συγγραφέα. Στην `Αριάδνη` σκιαγραφείται ένας ορισμένος τύπος γυναίκας που, μια συγκεκριμένη εποχή, άσκησε δυνατή επίδραση στο συγγραφέα: πρόκειται για μια πραγματική καλλονή που εντυπωσιάζει με την πολυπλοκότητα και την αντιφατικότητα του χαρακτήρα της, με τη δίψα της για ζωή, με τη διακαή της ανάγκη για ειλικρινή στοργή, με τον αυξημένο ερωτισμό της ψυχρής ιδιοσυγκρασίας της - χαρακτηριστικά που καλύπτονται και αποκαλύπτονται αριστοτεχνικά πίσω από τα πολλαπλά πέπλα των ιδιορρυθμιών της. Στον ίδιο τόμο βρίσκονται άλλα τρία από τα πιο αγαπημένα διηγήματα του Τσέχωφ: `Η κυρία με το σκυλάκι`, που και αυτό πραγματεύεται το θέμα των σχέσεων μεταξύ άντρα και γυναίκας, αλλά από πολύ διαφορετική οπτική γωνία, `Η στέπα`, μια αφήγηση επικού χαρακτήρα που εκτυλίσσεται στον ιδιαίτερο χώρο του ιστορικού περιθωρίου της Ρωσίας, και τέλος `Ο μαύρος καλόγερος`, μια απροσδόκητη ιστορία για μια φαντασίωση που εισβάλλει ξαφνικά στην ανθρώπινη ψυχή και αποκτά εκεί τη δική της, ανεξάρτητη οντότητα, επηρεάζοντας με καταστροφικές συνέπειες στην πραγματική ζωή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]