Είναι τα «απρόρρητα» αυτά που είναι μη ανακοινώσιμα στους μη μυημένους; Γιατί δεν έχει νόημα να λέγεται κάτι σ’ εκείνους που δεν πρόκειται να το προσέξουν; Ή μήπως τελικά αναφέρονται στο άρρητο της επικοινωνίας; Γιατί η πληρέστερη γνώση και διδαχή είναι αυτή που συντελείται στον προφορικό, τον ζωντανό λόγο της άμεσης επικοινωνίας και όχι ίσως στην ακίνητη φύση του γραπτού λόγου. «Το τιμιώτερον δεν ανήκει στην γραφή, αλλά στην προφορική ομιλία», έλεγε ο Πλάτων, ακολουθώντας σε αυτό τη σωκρατική παράδοση.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
