«ΕΔΩ»:
Εδώ. Στέκομαι, κοιμάμαι, ξυπνώ, εδώ.
Κάτω απ` τον ίσκιο της φωνής τους
μέσα στη μέθη της ακοής μου
που ξέχασε το γέλιο ενός αυγουστιάτικου απογεύματος.
Εδώ. Πορεύομαι, εργάζομαι, ξενυχτώ, εδώ.
Δίπλα στο τηλεχειριστήριο του κλιματιστικού τους
βουτηγμένη σε σεντόνια με συμπυκνωμένο άρωμα
και τα μάτια μου θολά, μπροστά στο 37 ιντσών κουτί μου.
Ελπιδοφόρα ματιά μου, δειλό χαμόγελό μου, ιδρωμένη πλάτη μου... δες!
Το ποτήρι έσπασε·
Νερό στο πάτωμα δέξου τη γλώσσα μου.
Διψώ για την επιστροφή της ντροπής μου.
Να, ο λόγος να ξυπνήσω απ` το λήθαργο του ομοιόμορφου!
Ντροπή μου πιάσε μου σφιχτά το χέρι
και καμάρωσε το μυξόκλαμα της αποδοχής σου.
Αρκεί που θα ξυπνήσω.
