Η κάθε επιστήμη, από μόνη της, δεν αντιπροσωπεύει παρά ένα ψιχίο της καθολικής προσπάθειας για την κατάκτηση της νέας γνώσης. Για να κατανοήσουμε και να εκτιμήσουμε κάποιες μεθόδους διερεύνησης, ακόμη και τις πιο εξειδικευμένες, απαιτείται να μπορούμε να τις συνδέσουμε αδιαμφισβήτητα με παράλληλες τάσεις σε άλλα ερευνητικά πεδία. Βέβαια, η ίδια η μελέτη των μεθόδων καθαυτές συνιστά μια επιστημονική εξειδίκευση, οι τεχνίτες της οποίας αποκαλούνται φιλόσοφοι. Αυτός είναι ένας τίτλος που δεν μπορώ να διεκδικήσω. Εξαιτίας αυτού του κενού στη μόρφωσή μου, η μελέτη αυτή θα υστερήσει αναπόφευκτα τόσο στην ακρίβεια της έκφρασης όσο και στο εύρος της διερεύνησης. Δεν μπορώ παρά να την παρουσιάσω σαν αυτό που είναι: το υπόμνημα ενός τεχνίτη που αρεσκόταν να προβληματίζεται πάνω στον καθημερινό μόχθο του, το σημειωματάριο ενός εργάτη που χειρίστηκε για πολύ καιρό το χάρακα και το αλφάδι, δίχως να φαντάζεται πως είναι μαθηματικός.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]