Τρία έργα, προϊόντα της πίστης ορισμένων λαϊκών ανθρώπων, που έγραψαν στους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, προσπαθώντας να συμπληρώσουν τα κενά των θεόπνευστων βιβλίων της Καινής Διαθήκης όσον αφορά τον επί γης βίο του Χριστού και της Παναγίας. Ιδιαίτερη σημασία έχει κυρίως το πρώτο απ` αυτά, το γνωστότερο ως Πρωτοευαγγέλιον, ο συγγραφέας του οποίου χρησιμοποιώντας το όνομα του Ιακώβου του Αδελφοθέου, για να προσεγγίσει ευκολότερα τον όποιον αναγνώστη, αναφέρεται στους γονείς της Θεοτόκου, το γενέσιον και την ανατροφή της, τα εισόδιά της στο ναό, τη μνηστεία της με τον Ιωσήφ, τον ευαγγελισμό, τη γέννηση του Χριστού και την προσκύνηση των μάγων, απηχώντας μάλλον παραδόσεις αρχαίες της Εκκλησίας. Τα δύο άλλα αποτελούν παραλλαγές νεότερες ενός αρχικού κειμένου, συντάκτης του οποίου φέρεται ψευδωνύμως ο απόστολος Θωμάς. Στόχος του συγγραφέως ή των συγγραφέων του πάντως ήταν να συμπληρωθούν μόνο τα κενά των κανονικών ευαγγελίων σε σχέση με τα παιδικά χρόνια του Κυρίου, ο οποίος μεγάλωνε ως παιδί και νέος ήσυχα στη Ναζαρέτ, ενώ στον ίσκιο του ανάσαινε πάντα η Αγία Τριάδα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]