Η διαδρομή του χρόνιου αρρώστου από το ψυχιατρείο στην κοινότητα παραπέμπει σε τρεις όρους-κλειδιά: Αποασυλοποίηση, αποϊδρυματοποίηση, επανένταξη. Στο χώρο της Κοινωνικής Ψυχιατρικής έχει γίνει πλέον κατανοητό ότι αποασυλοποίηση δεν σημαίνει απλά και μόνο εκκένωση των μεγάλων ψυχιατρείων, καθώς και ότι ο ιδρυματισμός δεν είναι φαινόμενο αποκλειστικά και μόνο των ασύλων, αφού συμβαίνει να απαντάται και μέσα στην κοινότητα. Η αντι-ιδρυματική φιλοσοφία είναι επιτυχής, στο βαθμό που συναρτάται με την επιδίωξη του μέγιστου δυνατού βαθμού αυτονομίας του χρόνιου αρρώστου. Η επιδίωξη αυτή ενεργοποίησε πολλά προγράμματα ανάκτησης ή επαύξησης και διατήρησης της λειτουργικότητας των αρρώστων. Στη χώρα μας, ένα σημαντικό μέρος από αυτά ανήκε στα αποκαλούμενα εργαστήρια προεπαγγελματικής και επαγγελματικής κατάρτισης, καθώς και στην επακόλουθη επαγγελματική προώθηση.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
