Ο Εμφύλιος μαίνεται σ` όλο τον Τόπο, τα νιάτα σκοτώνονται στο Γράμμο, Βίτσι, Ρούμελη, Μωρία, το `47 - `49, μια μάνα γράφει μέρα-νύχτα στο γιο της, που τραβιέται στις πιο άγριες μάχες, κι αυτός δεν σκίζει τα γράμματά της, παρά της απαντάει, με όσα φριχτά ζη, ανάμεσα στις γραμμές τους. Οι φλόγες του πολέμου καιν έτσι τον αναγνώστη μες απ` το μοναδικό στον κόσμο `αλληλογραφικό` αυτό χρονικό, που δίνει ωμά κι άμεσα το κοινό πάθος του αλληλοσπαραζόμενου λαού μας.
Ο Εμφύλιος έσβησε; Ή καίει ακόμα μέσα μας, κάτω από τόσα και τόσα `άλλα`;
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
