Τεμπελιά
Δεν έχω κέφι για δουλειά,
πάλι με δέρνει τεμπελιά
και κάθομαι στο στρώμα...
βρίσκω το σώμα μου βαρύ
και όλ` η γη δε με χωρεί
κι ο ουρανός ακόμα.
Κακά νομίζω τα καλά
και βλέπω μια στα χαμηλά
και μια κοιτώ απάνω...
Σ` αυτόν τον κόσμο τον χαζό
ας ημπορούσα να μη ζω,
μα... δίχως ν` αποθάνω
