Η Σταχομαζώχτρα

"Στον παρόντα τόμο περιέχονται τα δεκαεπτά πρώτα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, δημοσιευμένα από το 1887 έως το 1891. Βρισκόμαστε στην αρχή της διηγηματογραφικής του δουλειάς. Που όμως τη βρίσκουμε σε πλήρη ωριμότητα. Ως γνωστόν, μετά τα τρία μυθιστορήματα ("Η Μετανάστις": 1879-1880, "Οι Έμποροι των Εθνών": 1882-1883 και "Η Γυφτοπούλα": 1884) και το εκτενές αφήγημα "Χρήστος Μηλιόνης": 1885, ο Παπαδιαμάντης εγκαταλείπει οριστικά και αμετάκλητα το λογοτεχνικό είδος του μυθιστορήματος και, το 1887, "σαν έτοιμος από καιρό", στρέφεται αποκλειστικά στο διήγημα. Και είναι το διήγημα το είδος εκείνο στο οποίο θα αφιερωθεί και το οποίο θα του αφιερωθεί, ως τόπος προνομιακός και προσφυής, για να το αναδείξει με την τέχνη του και εκείνο να τον αναδείξει ως τον κορυφαίο πεζογράφο τής νεότερης Ελλάδας.

[...] Όποια κι αν είναι η απάντηση που μπορεί να δώσει ο καθένας στο πιο θελκτικό από τα αινίγματα που θέτει η νεοελληνική λογοτεχνία, στο πώς, δηλαδή, και γιατί διαβάζουμε Παπαδιαμάντη, ένα είναι βέβαιο: στα 2011 εξακολουθούμε να προστρέχουμε -και πολλοί προστρέχουμε-σ` αυτόν, ζητούντες παρ` αυτού αναψυχήν και παραμυθίαν".

(Από το προλογικό σημείωμα του Άγγελου Μαντά)